Ervaringsverhaal van Nancy
Richey was 9 toen er bij hem suikerziekte geconstateerd werd. Voor mij was dit best een schok. Je hoort wel eea om je heen over diabetici, maar dat is allemaal oppervlakkig. Wanneer het zo dichtbij is, raakt het je ontzettend. Ik weet dat we gelijk naar het ziekenhuis gestuurd zijn, en daar werd er direkt maatregelen getroffen. Hij had toen een waarde van 45 HB. Eigenlijk vanaf dat moment leef je in een roes. Je krijgt zoveel informatie, en niet alleen hij moest van alles leren, maar jij ook. Op zich ging het in het ziekenhuis vrij soepel allemaal, Richey deed wat hij moest doen, en kon al snel zelf prikken, en dat was erg prettig.
Maar dan ben je thuis en dan zit je weer in zijn ritme, en dan is het wel effe wat anders. Richey is een jongen die niet alleen maar binnen zit, hij sport veel en is ook vaak buiten, elke dag is verschillend. En dat wilden we ook zo houden. Hij was daarom ook heel moeilijk in te stellen. Vaak ‘s nachts hypo`s, dat breekt je op een gegeven moment ook op. Je bent eigenlijk de hele dag bezig met zijn suiker, of je nu op vakantie bent of dat hij aan het sporten is, het maakt niet uit, je gaat er mee naar bed en staat er ook mee op.
Het zou eigenlijk een gewoonte moeten worden, maar doordat Richey zijn dag niet altijd hetzelfde is, vond ik het allemaal vrij intensief.
Richey was 12 jaar toen hij op de pomp over is gegaan, het ging wel wat beter met hem, maar doordat hij zelf ook vrij laks is, hebben ze hem er vanaf gehaald, want het werd er niet echt beter op. De pomp vond ik in het begin erg intensief, maar als je het eenmaal door hebt, is het prima.
Richey ging naar de middelbare school, en dan moet je hem toch echt wel loslaten, dat vond ik erg moeilijk. Je ziet hem dan eigenlijk weinig meer, het heeft me moeite gekost, mede doordat Richey nog niet altijd goede waardes had. Hij heeft ook 4x in het ziekenhuis gelegen, om zijn suiker weer stabiel te krijgen.
Richey is sinds een jaar weer aan de spuit, en prikt 4x op een dag. Hij vindt dit op zich prettiger dan een pomp. Ik vind het wat minder, omdat hij vaak nog moet prikken en in mijn ogen heeft een pomp alleen maar voordelen. Maar hij moet beslissen.
Ik heb het wel een plek gegeven, vooral vind ik het moeilijk, terwijl je er alles aan doet en ook aan de regels houdt, hij toch nog geen geode waardes heeft. Het gaat wel beter, gelukkig. Hij zit nu midden in de puberteit, dus we wachten het weer af, weer een nieuwe fase, waar we doorheen moeten. Denk ook niet dat het uitmaakt welke leeftijd het hij heeft, je blijft er mee bezig.
Nancy, moeder van een zoon van 15 jaar.
