Ze is 17 jaar en gaat voor het eerste zonder haar ouders op vakantie. Ze gaat met een paar vriendinnen naar Portugal. Er zijn bergen onzekerheden. Hoe zit met de pennen en insuline bij de douane, wordt niet alles afgenomen ? Moet ik ook op het strand gaat spuiten, nee toch ? Wat moet ik nu aan extra eten meenemen? Ik ga toch niet met een extra tas lopen zeulen ... Hoe houd ik de insuline goed in zo’n warm land. Zo gaat het nog wel even door met de onzekerheden.
Er wordt van alles geregeld zoals een doktersverklaring, een extra grote Friotas wordt aangeschaft, allerelei eten en drinken en er wordt druivensuiker ingeslagen. Voor vertrek wordt alles nog even doorgenomen en dan is het op weg naar Schiphol.
Na lang wachten vertrekt ze, we nemen afscheid en hopen vurig dat alles goed gaat want we gunnen het haar die vakantie met haar vriendinnen.
Al spoedig horen we dat ze goed is aangekomen en dat de douane geen probleem had opgeleverd. Eerst maar even de koelkast schoongemaakt in het appartement voordat de insuline daarin kon. Tijdens haar verblijf hebben we regelmatig contact en het gaat prima, goed weer en lekker eten. Ook met haar suiker gaat het goed.
Na 10 dagen halen we haar weer op van Schiphol, ze was lekker bruin geworden en zag er goed uit.
Thuis aangekomen krijgen we alle verhalen van de vakantie te horen. Dan zegt ze, ik zit een beetje hoog denk ik, even prikken. Ze zit op 13,8 en moet eigenlijk wat bijspuiten.
Maar daar heeft ze geen zin in. Al snel gaan we eten en vlak voor het eten vraagt ze aan haar moeder “hoeveel moet ik spuiten ?” Moeder zegt, dat weet ik niet want ik weet niet hoe je waardes de afgelopem tijd waren? Ze wordt boos en zegt “ik heb hoofdpijn en ik heb geen zin in discussie dus zeg nu maar hoeveel ik moet spuiten !”
Bijna twee weken kon ze het prima alleen, nu ze weer thuis is kan haar moeder ook weer een stukje van haar diabetes krijgen.
Rob, ouder van een dochter van 17 jaar
