Ervaringsverhaal van dochter Elvire
Drie jaar geleden kreeg mijn moeder argwaan en prikte mijn bloedsuiker. Mijn bloedsuiker was 24. Ik had geen idee wat dat betekende. Later in het ziekenhuis werd het me allemaal haarfijn uitgelegd. Toen ik weer naar school kon, na het weekend, was het allemaal heel vreemd. Het was net alsof ik weer voor het eerst naar school ging, een nieuwe klas waar ik voor stond. En natuurlijk moest ik nou net op dat moment een hypo krijgen dus moest ik midden in de klas een appel eten. Wat natuurlijk tegen de regels was. De lerares was al ingelicht over mijn diabetes in het weekend, dus gelukkig legde zij het uit. Ze vroeg soms even aan mij of het nog wel klopte en ik hield mijn hoofd zo veel mogelijk omlaag. Ik schaamde me toen kapot. Ik snap nu eigenlijk niet meer waarom. Ik moest nog wel even uitleggen wat er kon gebeuren als ik een hypo/hyper kreeg. Dat moest dan maar. Ook legde ik uit dat ik voortaan een rugzakje mee zou hebben. Waarin dextro, wat koolhydraatrijk voedsel, insuline, een prikpen en mijn meter in zou zitten. Zo wist iedereen waar, als er wat zou gebeuren, ze in moesten kijken. Later heb ik er ook een presentatie over gehouden. Daardoor begrepen ze het beter. De meesten hadden wel respect voor mijn diabetes, maar anderen zeiden soms als ik een hypo onder de toets had dat ik loog omdat ik gewoon niet voor de toets geleerd had. Ik vond het belachelijk en ook beledigend. Waarom zou je daarover liegen? Ik wou juist net als de rest zijn! Zonder diabetes! Ik negeerde het maar gewoon. Daardoor werd het minder en toen ik overging naar groep 8 was het bijna helemaal verdwenen.
Half groep 8 was ik de pen zat en ging ik over op de pomp. Ik kreeg ook een apart laatje met de insulinepen, infuusjes, dextro en een aantal koeken. Voor het geval dat ik het zou vergeten in mijn rugzak te doen. Ik had al uitgelegd met de presentatie dat er een groot verschil was tussen diabetes type 1 en type 2, maar dat was blijkbaar niet blijven hangen want ze begonnen me te pesten door te zeggen dat ik te dik was, wat niet zo was. Ze hadden blijkbaar op tv iets gezien over diabetes waarin gezegd werd dat je of te dik was of gewoon oud. Ze zeggen er nooit bij dat dat alleen geld voor diabetes type 2. Doordat ze zulke dingen zeiden raakte ik erg onzeker. Toen ik het uitlegde luisterden ze niet, ik wou nu dat ik gewoon naar de leraar toe was gegaan, maar dat durfde ik toen nog niet. Het ging maar door. Toen ik het zelf begon te geloven had ik het verteld tegen de diėtiste, waar ik een afspraak mee had. De diėtiste heeft me ervan overtuigd dat ik niet te dik was en me een site laten zien om je BMI te berekenen. Daar was ik echt blij mee. Ik was er toen van overtuigd dat ik niet te dik was en ik negeerde de kinderen weer. Ze bleven nog wel doorgaan, al was de lol voor sommigen er vanaf.
De overgang van de basis naar de middelbare school was wel moeilijk. De eerste dag heb ik het op school uitgelegd. Mijn ouders hadden nog een gesprekje met de mentor, die het naar alle leraren mailde. Het infuus zetten ging moeilijker, ik had geen vaste plek meer om mijn infuus te zetten. Ik moest in het ene gebouw op zoek gaan naar de conciėrge die nog wel eens in het andere gebouw, of buiten was. In het andere gebouw was het beter geregeld daar kon ik gewoon naar de administratie gaan om te vragen waar ik even een infuus kon zetten. De meeste leraren konden er ook maar niet aan wennen. Ze zeiden vaak dat ik niet mocht eten in de klas, en ik heb ook dikwijls verteld dat ik dat piepende ding niet kon inleveren omdat het geen mobiel of mp3speler was. Ook aan het eind van het jaar heb ik nog vaak moeten zeggen dat het geen mobiel is. Ik vergat en vergeet nog steeds, tot grote ergernis van mijn verpleegkundige en moeder, te bolussen omdat het zo gezellig is. Soms zeggen de kinderen nog steeds dat ik lieg over een hypo. Maar ze willen nooit kijken op mijn meter wat mijn bloedsuiker nou werkelijk is
Ik heb 2 maanden geleden een zware operatie gehad. De verpleegkundigen zagen erg op tegen mijn diabetes, maar uiteindelijk mocht ik eerder naar huis dan de andere 2 meisjes. Ik ging goed vooruit en mijn bloedsuiker ging geweldig. Op school ging het normaal een stuk slechter met mijn bloedsuiker. Op een dagje na ging alles heel goed. Die dag had ik een vochttekort door een hyper en moest ik naar het ziekenhuis. Nu ik weer naar school ga merk ik wel dat het iets minder goed gaat met mijn bloedsuiker.
Elvire, 13 jaar
